اللهم الرزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک

امام صادق (ع) به سدیر صیرفی جملات عجیبی را فرمودند.

 سدیر میگوید: رفتم دیدم امام صادق (ع) حالت عجیبی دارد. خودش را به

 خاک میمالد ، گریه میکند و منقلب است. دیدم میگوید : آقای من،آقای من!

 غیبت تو بستر استراحت مرا جمع کرده است و خواب را از من گرفته است.

 گفتم: آقای من برای چه کسی با این وضع گریه میکنید؟

 فرمود برای امام زمان (ع). بعد جمله ای فرمودند: اگر امام زمان (عج) را

 درک کنم، تمام عمر خدمتش را میکنم. بعد امام فرمودند: ای سدیر، خدا

 به امت موسی (ع) خبر داد که قرار است 400 سال دیگر برای شما منجی

 بیاید. امت موسی(ع) همه جمع شدندو همه شروع به گریه و ضجه نمودند

 که خدایا، ما رهبری از تو میخواهیم.آنقدر به درگاه باری تعالی گریستند و

 التماس کردند که 400 سال تبدیل به 230 سال شد.

 باز اصرار ورزیدند تا اینکه خداوند آن مدت را بخشید و موسی آمد.

 حضرت در ادامه فرمود: اگر شما شیعیان نیز چنین تضرع و زاری نمایید خدا

 فرج ما را میرساند ولی اگر دست روی دست بگذارید، امر ظهور به انتهای

 زمان خود میرسد.

 آیا ما حاضریم این کار را بکنیم؟

 ( کمال شیخ صدوق)